Deszcz, nie deszcz, a Szaga wierna.

Nie wiem, czy jej o jedzenie chodzi. Zje i wraca na parapet.

Koty domowe ją pilnują jak umieją. Czasem mi się wydaje, że specjalnie niedojadają, abym zaniosła Szadze (wiem, to nadinterpretacja...).

Urwis obudził zaspanego kocika... Jak takiej słodkiej kotce nie zanieść jedzenia? Mokra, zmarznięta, śpi na parapecie... Powinnam ją odnosić właścicielom?

Mały się ciągle na nią boczy. Fuczą na siebie, do łapoczynów dochodzi... Ale Szimi ją traktuje, jeśli nie przyjaźnie to obojętnie :).

 Szaga tak dzień w dzień. Gdy rano wchodzę do kuchni, a jej na parapecie nie ma to się martwię...
.

Szaga na parapecie

Powinnam chyba nową kategorię ustalić, oprócz Urwis i Mały Kot, także kot Szaga ;)...

Bo dużo jej u nas, więc się i na blogu pojawia. Wita nas pierwsza gdy wracamy :))). Spaceruje z nami po ogrodzie (tyle, że za płotem). A ostatnio nawet przesiaduje z Małym na parapecie.

Z drugiej strony co prawda, ale jednak :)

W dodatku miauczy.

I przeważnie jest skuteczna. Ostraszanie wodą nie pomogło. Nie pomogły też cegłówki na parapecie.

Jest przy tym taka urocza...

.

Wszystko na raz

Kolejny dzień spędzamy głównie na spaniu. To znaczy Koty - ja pracuję.

Poza spaniem, Koty się bawią i jedzą:

Mały kot szczególnie lubi nietypowe posiłki.

Tutaj wcina marchewkę, kukurydzę i groszek.

Oliwki już zjadł.

Mimo deszczu, wychodzimy regularnie na ogród.

Gdy nie pada wychodzi z nami Szimi. Ostatnio ma coraz częściej trzęsawki - jadę dzisiaj po szelki... Trudno ją czasem utrzymać w pionie, a ze spaceru wrócić trzeba...

Rano koty się pasą:

Czasem w odwiedziny przychodzi Szaga:

Mały Kot w deszczu mniej chętny jest do przechodzenia przez płot na szczęście, bo ostatnimi czasy, Mały za każdym razem sprawdza, czy uda mu się pójść pozwiedzać. Co któryś raz mu się udaje i wtedy wcale niechętnie daje się złapać, oddala się zresztą coraz bardziej. Może się skończyć tak, że na ogród też będzie wychodził w szelkach... Ale zobaczymy.

Koty na swój sposób dbają o kondycję i tłuką się czasem i kilka razy dziennie - ale przeważnie jest to jednak pełna śpiewów i mruczeń zabawa w gonianego i zapasy.

Na ogrodzie Urwisek się lubi poprzeciągać, wyturlać.

A Mały Kot, wydaje się, że czasem robi Nic. Po prostu JEST.

Jeden dzień

Ponieważ Mały Kot miał urodziny, a my sporo wolnego, chodziłam za nim z aparatem...
Ale będę chyba zdjęcia jakoś po kolei :). Bo już to pierwsze wystarczyłoby. Chociaż to jest właściwie zdjęcia z dnia poprzedniego.

Kiedy Mały Kot się wyspał zauważył komara.

Komar oczywiście wpadł łapki Małego Kota i został zjedzony. Z odpowiednim mlaskaniem.

W dniu urodzin już z rana Kot Mały wykazał się sprawnością ruchową i troską o winogrona (które podgryza).

W wolnym czasie Mały Kot testował, czy zauważę jeśli wdrapie się na płot.

Ponieważ wykazałam się czujnością, Mały postanowił na mnie zapolować :). Nie był zły, chociaż tak wygląda na zdjęciu ;). Zrobił "groźną minę".

Po obiedzie znów byliśmy na ogrodzie. Mały kot słuchał śpiewu ptaków.

Oczywiście życzenia przyszła też złożyć Szaga.

Po powrocie do domu bawiliśmy się sznureczkiem.

I w nowym kartonie.

Zmęczony zabawą Mały poszedł spać do "budy".

.

Na śniadanie

Wpadła do nas Szaga. Właściwie przychodzi, gdy tylko jest na zewnątrz i usłyszy otwierane drzwi od domu, albo podjeżdżający samochód. Śmiejemy się, że mamy 3 kota, ale sąsiedzi obok też go mają :). U nas dostaje saszetki niezjedzone przez Koty Dwa, a u sąsiada kosteczki, mięsko itp. Nie wybrzydza... :)

Chociaż potrafi zamanifestować swoje niezadowolenie, gdy nie dostaje, a przecież czeka...

Czeka na płocie. Bo jedyny problem z Szagą i Szagi to Mały Kot. Który wygania ją w równie bezkompromisowy sposób, jak straszył Psa.

Polowanie na Szagę wygląda tak:

Urwis jej nie broni. To dżentelmen. Jest zimno, deszczo-śnieg pada, niech się kotka schowa pod dachem.

Koty pozwoliły Szadze zjeść, chociaż Mały Kot próbował ją raz zaatakować. Musiałam interweniować.

Szaga ma swoją miseczkę i Mały Kot ją poznaje :). Gdy widzi, że nakładam do niej jedzenie, pierwszy się ładuje przy drzwiach...

Koty, mimo, że nie były przesadnie agresywne, kotkę pilnowały.

Podglądały także z boku. Urwis, jak to Urwis - z pewnym dystansem.

Mały wsuwając nos (i łapy niestety też) miedzy szczebelki.  

.

Szelki

Dzisiejszy post sponsorują szelki. I zbliżający się dzień kota. 

Nie sposób przepinać szelek z jednego kota na drugiego (są różnej wielkości - koty).

Dlatego z okazji jutrzejszego Dnia Kota, zafundowałam kotom drugie szelki.

Ponieważ są czerwone pasują bardziej do Małego Kota.

 

Małemu Kotu szelki się nie podobają.

Chociaż szelek na kocie nie widać...

Kot wyszedł przed dom.

Ale generalnie przyjmował pozycję obronno-zaczepną,

zwłaszcza, że Szaga była w pobliżu.

W dodatku Urwisa prowadziła (tym razem ona) na smyczy, 

 

co Urwis miał w nosie.

 

Mały Kot chyba nie do końca :).

.

.

Wiosna idzie

W każdym razie tak twierdzą koty. I ptaki.

Te pierwsze wyraźnie się uaktywniły. Za płotem wieczorami zamieszanie.

Te drugie dokazują zwłaszcza rano. Ich głos jest zupełnie inny niż jeszcze dwa tygodnie temu, ale od kilkunastu dni, właściwie się zmienia na coraz bardziej zielony :).

Wczoraj wyszłam z kotami przed dom. No i trafiliśmy na "akcję".

Najpierw podszedł Szary, pręgowany. Spotkaliśmy go/ją kilka dni wcześniej na spacerze z Urwisem, ale o tym innym razem.

 

  

Mały Kot rzecz jasna, nie przepuści takiej szansy, na zapoznanie/zaprezentowanie kto tu rządzi.

Szary nie próbował wejść przez płot, co robi Szaga i został po drugiej stronie. Po prezentacji poszedł w swoją drogę (a więc do ogrodu na przeciwko  :) ).

Drugi pojawił się węgielek,

ale tylko spojrzał na nas

i poszedł dalej (też do ogrodu na przeciwko).

 (Ciekawe, czy to ten sam kot, który nie opuszczał Urwisa wiosną zeszłego roku...)

Zaraz przyszła Szaga, która biegała z Węgielkiem. Zobaczyła, że miska jest pusta

(wystawiłam ją kilka godzin wcześniej, po tym jak Koty Domowe odmówiły zjedzenia Animondy) i postanowiła coś w tej sprawie zrobić.

Najpierw przespacerowała się po płocie (warcząc przez cały czas)

później zaprezentowała jaka jest śliczna,

na koniec chciała zejść, ale Mały Kot już czekał i gdy tylko zeszła, zaraz musiała wracać z powrotem.

No i wreszcie przyszedł Biały. Który miauczał przed furtką, chyba głodny.

Poszłam prędko po kolejną porcję Animondy, ale Biały udał się już do ogrodu na przeciwko :)

(na zdjęciu tylko ogonek widać) i nie pomogły wołania.Więc na jedzienie załapała się Szaga

 

Tak :) To był długi wieczór.  

Ps. Szaga nie udała się do ogrodu na przeciwko. Nie widziałam, aby kiedykolwiek tam wchodziła. Myślę, że tam jest wstęp tylko dla niekastratów. Zresztą to stamtąd dobiega przejmujące miauczenie kotki (podejrzewam Szarą, ale pewności nie mam :) ).

.