AGA, ANDRZEJ i KOT

Kurs COAPE - 1, pyt.1.
Temat:
Jak właściciel kota postrzega swojego pupila, jego indywidualne potrzeby i wymagania jakie stawia przed nim ich relacja. Jak kot postrzega życie swojego właściciela. 
Opisz znaną sobie parę kot/człowiek.

Aga, Andrzej i kot

Wstęp
Na temat wzajemnych interakcji człowiek-kot, zachowania kota i sposobach zrozumienia kociego świata, ale także o tym, w jaki sposób koty postrzegają otaczający je świat w tym ludzi, napisano wiele, ale wciąż jeszcze mniej niż na temat relacji człowiek-pies. W społeczeństwie współczesnym można rozpoznać kilka postaw człowieka wobec kota. Jedną z nich jest opiekuńczość – człowiek przyjmuje postawę podobną do tej, jaką przybiera wobec dziecka. Jest to jedna z częstszych postaw: 6 na 53 osoby traktuje koty jak dzieci, a 27 na 53 zwraca się do nich jak do dzieci, (P. Naville, 2013). Jak pisze Vicky Halls (V. Halls, 2007) taka postawa może nawet przerodzić się w zbyt silną więź, prowadzącą do nieodpowiednich zachowań. Inną postawą stosowaną wobec zwierząt, jaką przyjmują ludzie jest nadmierne uosabianie kotów, postrzeganie kotów przez pryzmat tego, co samemu by się czuło (bez świadomości, że koty czują inaczej), a więc tworzenie projekcji (przypisywanie własnych potrzeb i oczekiwań, sposobu myślenia, przeżywania) wobec kotów (P. Naville, 2013)  - takie postrzeganie kota może rodzić wiele frustracji. Skrajną postawą wobec opiekuńczości jest zupełna ignorancja i uprzedmiotowienie kota; pokutujące jeszcze w XIX wieku przekonanie, że zwierzęta są po to by służyły człowiekowi, by je wykorzystywać (P. Naville, 2013). Taka postawa nadal jest widoczna na wsiach, czy na obrzeżach miast, zwłaszcza wśród ludzi starszych. Pomiędzy tymi postawami jest całe spektrum zachowań ludzi wobec kotów i sposobów postrzegania tych zwierząt.
Niniejszą pracę oparłam głównie o parę Aga i Czika. Nie jest to para znana mi przez dłuższy czas, moje obserwacje dotyczą ledwie kilku spotkań, a wiedza opiera się także na informacjach zebranych podczas rozmowy z Agą. Trochę więcej osobistego doświadczenia mam jeśli chodzi o parę Andrzej i Czika, gdyż, z tatą Agi – Andrzejem, widuję się częściej. Zwykle spotykamy się w domu Agi i Andrzeja i za każdym razem towarzyszy nam kot – właśnie Czika.

1. Rodzina
Rodzina Cziki, mieszka w domu jednorodzinnym, w zabudowie szeregowej tuż obok dwóch bloków. Wszyscy w domu, ale zwłaszcza dzieci (Aga, Kazik i Ewa) i ich mama są bardzo opiekuńczy, mają potrzebę niesienia pomocy, a nawet ratowania potrzebujących. Najczęściej były to osiedlowe koty. Czika i Mika oraz Kika były takimi właśnie potrzebującymi kotami, ale w domu pojawiały się także inne kociaki, którym później mama Agi znajdowała domy. Kilka lat temu mama Agi wyprowadziła się wraz z Ewą i zabrała ze sobą dwie kotki: Mikę i Kikę. Mika wróciła do domu (była kotem Kazia), Kika (kot Ewy) została na nowym miejscu. 
Mniej więcej rok temu Mika, mimo leczenia, odeszła za Tęczowy Most. Była młodsza od Cziki i trafiła do domu 6 lat po tym, gdy zamieszkała w nim Czika.
Oprócz kotów w domu mieszkał i nadal mieszka pies, typu ratlerek – Tequila. Czika i Tequila nie są ze sobą zaprzyjaźnione, ale nie są też wobec siebie wrogie.
Czika jest kotem Agi, ale opiekę nad nią sprawują także pozostali domownicy: Andrzej (tata) i Kazik (brat), a także Tomek (chłopak Agi). Kotka ma w tej chwili 17 lat i nie licząc niezłośliwych guzków, kontrolowanych co 3-4 miesiące, jest zdrowa.

2. Czika
Z opowiadań Agi wynika, że gdy kotka była mała miała silnie rozwinięty instynkt ssania, który objawiał się ssaniem oraz ugniataniem pościeli i utrzymywał bardzo długo. Czika była i nadal jest kotem łownym. Uwielbiała polowania, uwielbiała zabijać i była bardzo zadowolona, gdy mogła pochwalić się swoją zdobyczą. Adze zdarzyło się, że kotka miauczała i prowadziła ją do piwnicy, gdzie niezmiernie z siebie zadowolona siadała przed świeżo upolowaną myszą. Przynosiła też ptaki. Jej opiekunka pamięta wróbla, którego kotka przyniosła i położyła na poduszce. Nigdy nie jadała upolowanych zwierząt.
Gdy Aga wychodzi z psem, Czika idzie z nimi. W takich chwilach Tequila, zwykle zdystansowana wobec kotki, potrafi stanąć w jej obronie. W przeciwieństwie do pozostałych kotów, którym zdarzały się nocne, a nawet kilku dniowe eskapady poza dom, Czika raczej trzyma się ludzi. Ogród w zupełności jej wystarcza.
Jest bardzo towarzyskim kotkiem, lubiącym obecność ludzi i mającym do nich ogromne zaufanie. Mogłam zaobserwować to osobiście, gdyż podczas każdej mojej wizyty w domu kotki, ona zawsze podchodzi, podkłada łepek do głaskania, a bardzo często układa się na moich kolanach. Ta, skąd inąd miła, cecha Cziki, dla jej opiekunki była sporym zmartwieniem, gdyż kotka kładła się na ulicy przed przechodzącymi, obcymi ludźmi w oczekiwaniu na głaskanie. Z wiekiem woli trzymać się bliżej domu, chociaż nadal pozostała ufna.
Jednym ze zwyczajów wymienianych przez Agę, a dotyczących Cziki jest poranne budzenie domowników. Głównym celem kotki jest, jak twierdzi jej opiekunka, otrzymanie śniadania. Kotka, potrafi też skutecznie zbałamucić domowników, wracających do domu „na raty”, aby otrzymać kolejne porcje obiadu lub kolacji. Kiedy Kazik wraca do domu, Czika miauczy, i swoją postawą sugeruje, że jest zagłodzonym kotkiem, o którym wszyscy zapomnieli. Kazik nakłada jej porcję kolacji, po czym okazuje się, że kotka już kolację jadła. Co ciekawe, takie żywienie Czice nie szkodzi, gdyż nadal, mimo sterylizacji, jest to bardzo szczupła, smukła koteczka.
Czika jest też kotką dosyć rozmowną i zdecydowanie najbardziej lubiącą ludzi wśród pozostałych kotów, jakie zamieszkiwały w domu. Wydaje się, że ludzi traktuje jak swoją kocią mamę.
W domu zachowuje się grzecznie, nie brudzi, nie drapie mebli.

2. Aga
Na barkach Agi spoczywa odpowiedzialność za Czikę. To ona jeździ z kotką do weterynarza na kontrole, szczepienia i odrobaczenie. To ona sprząta kuwety i jest główną karmicielką kotki. Mimo, że kotka nie śpi w pokoju swojej opiekunki, wielokrotnie wstawała ona w nocy zaniepokojona „wołaniem” kota. To Aga jest najbardziej emocjonalnie związana z kotką i nie wyobraża sobie życia bez niej.
Aga jest dobrym i bardzo wrażliwym człowiekiem, w którym chęć pomocy innym wydaje się być na jednym z pierwszych miejsc wśród życiowych priorytetów. Kot przy tym nie wydaje by się być kimś wiele gorszym niż człowiek. Potrzeby kota są nie tylko zauważane, ale i brane pod uwagę podczas podejmowania decyzji, takich jak wyjazd, czy podjęcie studiów. Aga ma świadomość, że Czika jest „jej” i że to ona jest za kotkę odpowiedzialna. Mimo, że kotka jest bardzo łowna, do zaspokajania głodu potrzebuje pełnej miseczki. Ważna jest również opieka weterynaryjna i codzienna porcja pieszczot.
Aga dba także o to, by podczas nieobecności w domu całej rodziny kotka i pies mieli zapewnioną opieką. Zwykle do zwierząt przyjeżdża babcia.
Gdy byłam w domu Agi i Cziki mogłam zaobserwować ich wzajemne interakcje. Poza tym, o czym wspominam wyżej, byłam świadkiem, raczej nieświadomego gestu, jaki opiekunka wykonała w kierunku kota głaszcząc go, gdy mijały się na schodach. Zwróciłam uwagę na ten gest, gdyż dało się w nim wyczuć pozytywne emocje, podobne do miłości jaką darzą matki swoje dzieci. Podczas rozmowy Aga przyznała, że traktuje Koty i Psa jak dzieci. Dotyczy to zwłaszcza Cziki, z którą się wychowała od drugiej klasy szkoły podstawowej i Tequli, która była jej wymarzonym psem. Kiedy mówiła o tym, że kotka jest coraz starsza, w jej oczach można było dostrzec łzy.
Jednak to nie na sentymentach opiera się związek Aga-Czika, ale na poważnej, odpowiedzialnej postawie tej pierwszej i ewidentnym przywiązaniu tej drugiej, a instynkt macierzyński Agi znajduje swoje ujście w świadomej opiece nad kotką.

3. Andrzej
Andrzej jest głową rodziny i zapewne nawet kot to wie. Z moich obserwacji wynika, że jest on przywódcą „stada”, a kot i pies są mu podporządkowani. Zarówno jednak Czika, jak i Tequila wydają się być traktowane „na specjalnych warunkach”. Kotce wolno leżeć na kanapie i fotelach, ale gdy Andrzej chciał usiąść, a fotel był zajęty delikatnie przeniósł kotkę na tapczan i sam usiadł. Po chwili Czika już siedziała na jego kolanach i wyraźnie domagała się pieszczot. Andrzej mruczał coś pod nosem, ale posłusznie głaskał kotkę.
Zapytany, czy kicia nie jest głodna odpowiedział, że ona jest ciągle głodna i jadłaby bez końca, ale w jego głosie nie było ani cienia agresji, a jedynie łagodna irytacja i pogodzenie. Tak więc i on traktuje kota z silnym akcentem rodzicielskim ze świadomością, że jest to kocia staruszka wymagająca już specjalnego rodzaju opieki.
Kotka wyraźnie lubi Andrzeja, lubi się do niego przytulać, ugniata i mruczy przy tym bardzo głośno.

Podsumowanie
Relacje panujące w domu Agi, Andrzeja i Cziki można określić jako rodzinne. Zarówno Aga, jak i Andrzej traktują przebywające w domu zwierzęta jak członków rodziny, ze świadomością jednak, że mają oni inne niż ludzie potrzeby. Zrozumienie kota przez Agę wydaje mi się być bardzo intuicyjne, przez 17 lat można przecież nauczyć się siebie nawzajem… Kiedy mówi o kocie, w jej głosie słychać czułość i lęk, że kotki może zabraknąć. Można jednak zauważyć, że Aga ma silną świadomość odrębności Cziki, wiążącej się z samym faktem, że Czika to kot. Obecność w domu także psa, pozwala jej zauważyć różnice w naturze tych dwóch gatunków zwierząt. Jest w jej postawie wiele czułości, ale i szacunek.
Podejście Andrzeja do Cziki jest siłą rzeczy bardziej tradycyjne. Kot to kot. Jednak w przypadku Andrzeja kot to istota mająca uczucia, odczuwająca ból, tęskniąca, ale przede wszystkim głodna i spragniona czułości – te dwie ostatnie cechy kota, Andrzej wymienia, pół żartem, pół serio na pierwszym miejscu. Domaganie się dotyku, głaskania i przytulania przez kotkę, może być nawet irytujące.
Aby dobrze zrozumieć kota należałoby stać się kotem. Pozbawieni wąsów, futra, giętkiego ciała; zbyt wysocy, chodzący na dwóch nogach, bez możliwości usłyszenia i wywąchania subtelności świata zwierząt jesteśmy w porównaniu do kotów, trochę jak niewidomi w świecie ludzi widzących. Jak piszą między innymi S. Fitzpatrick (2003), V. Halls (2007) oraz C. Bessant (2007), aby relacje między człowiekiem i kotem stały się pełne, niosące optymalnie dużo satysfakcji dla obu stron, muszą być podparte rzetelną wiedzą dotyczącą tego, jak postrzegają świat koty, ich specyficznego trybu życia, a także charakteru: z jednej strony bardzo niezależnych outsiderów, z drugiej strony oportunistów, nade wszystko ceniących sobie wygodę i pełną miskę. W codziennych relacjach, na minimalnym poziomie wystarczy jednak pamiętać, że kot to nie człowiek, że ma on specyficzne, sobie tylko przynależne potrzeby, a także, że jest istotą osobną, wyróżniającą się osobowością także wśród innych przedstawicieli swojego gatunku. Rodzina, którą opisałam w niniejszej pracy, w swoim postrzeganiu kota o imieniu Czika wychodzi daleko ponad to minimum, a relacje panujące pomiędzy ludźmi i kotem, są mocno nacechowane podejściem rodzicielskim. Jest to widoczne w zachowaniu kotki, która zdecydowanie bardziej niż jakikolwiek inny mieszkaniec domu jest spragniona kontaktu z człowiekiem. Być może ma to związek z faktem, że Czika była oddzielona od mamy w bardzo młodym wieku, na co wskazuje długo utrzymujący się instynkt ssania, wspomniany w rozdziale 2.


Bibliografia:
1.         P. Naville, Wiedza o zachowaniu się kotów, COPAE Polska Andrzej Kłosiński, 2013
2.         V. Halls, Koci detektyw, Galaktyka, Łódź 2007
3.         S. Fitzpatrick, Jak rozmawiać z kotem, Książka i Wiedza, Warszawa 2003
4.         C. Bessant, Zaklinacz kotów. Jak rozmawiać z kotem, Galaktyka, Łódź 2007


Brak komentarzy:

Prześlij komentarz

Kot z Orłowej

Skrócona historia Kota z Gór (kliknij, aby powiększyć):
Jeśli chcesz i możesz pomóc innym kotom :)
Stowarzyszenie Humanitarno – Ekologiczne
„Dla Braci Mniejszych” Bielsko-Biała,
nr konta: MultiBank - 46 1140 2017 0000 4202 1012 0220
www: http://www.braciamniejsi.com.pl/
fb: https://www.facebook.com/dlabracimniejszych

Rozliczenia
U Portiera:
Pomóżmy kotu z Orłowej (8.05.2015)
Kot z Orłowej nowe wieści (14.05.2015)
Kot z Orłowej po raz trzeci (15.05.2015)

Posty na temat:
1. Kot z Orłowej (15.05.2015)
2. Akcja Orłowik (16.05.2015)
3. Misio-Orłowik w lecznicy (16.05.2015)
4. Orłowik - nowe wieści (18.05.2015)
5. Przytulacz (19.05.2015)
6. Banery, teksty i wieści (20.05.2015)
7. Szukamy domu dla Orłowika (22.05.2015)
8. Orłowik (23.05.2015)
9. Za i przeciw (24.05.2015)
10. Orłowik w DT (28.05.2015)
11. Rysio Orłowik (31.05.2015)
12. Orłowik - garść informacji (10.06.2015)
13. Dwa tygodnie w DT (11.06.2015)
14. Sesja zdjęciowa Rysia ;) (12.06.2015)
Related Posts Plugin for WordPress, Blogger...

Scrapki 2014

Scrapkowa zabawa 3   Scrapkowa zabawa 3   Scrapkowa zabawa 3   Scrapkowa zabawa 3   Scrapkowa zabawa 3   Scrapkowa zabawa 3  

Scrapki 2013

Choineczki 2012 :)