Spacerek w duecie

Udało mi się namówić Młodego na wzięcie kotów na spacer. W pojedynkę to jest raczej trudnowykonalne...
Mały Kot wychodzi z opóźnieniem. Nadal boi się samochodów i niepewnie czuje się na smyczy poza przed-domem (co innego bez smyczy :P).

Urwis prawie od razu poszedł "w krzaki". Wtedy muszę go puścić ze smyczą, bo nie jestem w stanie pójść za nim. Cwaniak ;). Tutaj udaje, że pies w rogu płotu (ledwo go widać) ani trochę go nie obchodzi. Wręcz z obrzydzeniem głowę odwracał, ale siedział twardo. 

Mały Kot poszedł za Urwisem. 

Pies okazał się jednak na tyle nudny, że warto było skierować kroki w drugą stronę. Urwisa coś wyraźnie zainteresowało.

Oczywiście to "coś" było znów w krzakach :)... 

Mały Kot generalnie szedł za Urwiskiem.

Bardzo z siebie zadowolony zresztą :).

Do tego stopnia, że wcale nie chciał wracać...

Byłoby fajnie, gdyby spacery kotom wystarczały. Ale niestety. Małego wciąż zdejmuję z płotu, albo wręcz lęcę po niego, bo już przelazł, a Urwisa ostatnio szukaliśmy z 15 minut - przeszedł pod furtką. Spryciarz po tych 15-u minutach nagle (znikąd?) pojawił się na środku ulicy prawie przed domem i siedział. Jakby nigdy nic. Pewnie się wybrał przez jakąś dziurę (w płocie, albo w czasoprzestrzeni), o której tylko on wie....

.