Widok z lewej:
Widok z przodu:
Widok z prawej:
- Teee! Urwis, a może zapolujemy na niego?
- No... W sumie... Czemu nie. Wyjada moje chrupki!
- Teraz jak już zjadłem? :P
- A co se myślisz gówniarzu? Że ci nie wtłukę? No podejdź tylko!
- Dobra, dobra, się nie wkurzaj... Takie sobie te twoje chrupki były :P
- Ale na wszelki wypadek się oddalę...
- Ta! Widziałeś Mały jak go przestraszyłem! Uciekał, aż się kurzyło!!!
- Lepiej sprawdźmy, czy nie wróci z powrotem!
;)... Taaa...
He, he, he... :D Dobre są te Twoje kocury, a Szary całkiem sympatyczny.
OdpowiedzUsuńWojna o chrupki to święta wojna ;)
OdpowiedzUsuńAle podobny do Karolka :-)
OdpowiedzUsuńZ urody...
Twoje kociaki to niezłe urwisy - fajnie ze sobą gadaja
OdpowiedzUsuńAle słodki, od razu skojarzył mi się z Karolkiem Krysi :-) A Urwis nie tylko wygląda jak lew, ale ma też lwią odwagę, można by mu nadać przydomek: Urwis Lwie Serce ;-))))
OdpowiedzUsuńPodobny do Dziadka, piękny kotek:-) Ale rozumiem, że Twoi panowie muszą bronić swoich włości!
OdpowiedzUsuń(nie boisz się, że zwieją?)
Cuda:)
OdpowiedzUsuńSuper reportaż. Dobrze, że nie doszło do spotkania, bo mogłaby się polać krew po polu walki.
OdpowiedzUsuńPozdrawiam pięknie
Baltazar
Ale zaglądają :D Fajnie, że masz u siebie mini-stołówkę dla sąsiadów :)
OdpowiedzUsuńDo Srebrnego przychodzi podobny kocur. Mówimy na niego Kilel a Srebrny wpatrzony jest w niego jak w obrazek. Chodzi za nim metr tuż za ogonem. Kilel szybko nauczył go szacunku pacając łapą w nos. Wyglądają razem jak Bonifacy i Filemon :)
OdpowiedzUsuń