O ile Urwis zrobił się weselszy o tyle Mały Kot, który jest tak samo wesoły i skory do psot od zawsze, zrobił się bardziej miziakowaty. Lubi też zabawy "kontaktowe". Tutaj w wersji sznurek i człowiek siedzący, ale często bawimy się gdy kucam, albo siedzę na podłodze. Wtedy Mały Kot nawet przez parę sekund stoi na udach moich, które mu za trampolinę służą. Cierpliwie, a może i z pewną przyjemnością zgadza się na bycie noszonym... Ale człowiek musi stać i chodzić. Wszelkie mizianki uskuteczniamy więc z Małym śpiącym lub na ziemi, gdy uprawia turlawki itp... ;).
ale on ma śliczne oczka:D
OdpowiedzUsuńFajny ten Mały Kot, a futerko ma cudowne.
OdpowiedzUsuńMnie się wydaje,
że masz tak naprawdę bardzo zrównoważone koty.
Patrzy się na tą szufladę jakby spodziewał się, ze za chwilę sznurek sam z niej się wysunie ;) Fajnie, że wchodzi w fazę miziania.
OdpowiedzUsuńPiękne małe sreberko :-)
OdpowiedzUsuńEwcia - :)... Cudne ma, zgadzam się :)!
OdpowiedzUsuńJasna 8 - w sumie to mnie się też tak wydaje :)
wiewiórka - on chyba patrzy na Urwisa, który jest ciut wyżej ;)...
wilddzik - :). tak go nazywam często: "sreberko"...
Mam taką bajkę z serii Poczytaj mi mamo pt. "Sreberko" właśnie. Postaram się niedługo ją zamieścić na książkowym :-)
OdpowiedzUsuńo :) super :D
OdpowiedzUsuń